Meditatieopleiding: mijn ervaring

Zoals sommige van jullie misschien weten heb ik de afgelopen paar jaar deel genomen aan een meditatie leraren opleiding bij Nederlof Centrum. Die zou eigenlijk begin april worden afgerond maar door het corona virus is dat uitgesteld tot juni. Toch wilde ik vast mijn ervaring met de opleiding van jullie delen. Wat vond ik van de opleiding en wat heeft het mij gebracht?

De opleiding heeft mij een mooie kans gegeven om met verschillende meditaties kennis te maken en ze uit te proberen. Om te voelen wat voor effect ze op mij hadden maar ook van medestudenten te horen wat het met hen deed. Elke les werd er weer wat aan de gereedschapskist toegevoegd waar ik vervolgens zelf mee aan de slag kon en waarschijnlijk de rest van mijn leven plezier van zal houden.

Naast de losse meditaties waren de opleidingsdagen ook gewoon heerlijk om mee te maken. De sfeer was fijn en het voelt bijna als een cadeautje om er telkens weer heen te mogen. Ik zou graag hebben gehad dat we wat vaker les hadden zodat je er meer in blijft. De tussenpauzes voelde telkens net te lang. Een keer per maand had ik zelf helemaal niet erg gevonden.

Het oefenen in de oefengroep tussendoor werkte als een goede stok achter de deur. Als je zelf thuis mediteert is dat toch heel anders dan in een groep. Soms heb je die groepsdynamiek, de kracht van de sangha, echt nodig om echt te blijven oefenen. Of op dagen of perioden waarop het mediteren gewoon niet wil lukken, om überhaupt op dat kussen te blijven zitten. Terwijl juist dat precies is waar ik het meest tegenop zag voor ik begon. Het oefenen in een groep, de druk die ik dacht dat het met zich mee zou brengen. De angst om niet ver genoeg te zijn en niet te kunnen blijven zitten. Maar ik moet zeggen dat die angst totaal niet gegrond was en dat ik er nu echt van overtuigd ben dat het oefenen in een groep heel waardevol kan zijn.

Ook de angst om voor een groep te zitten heb ik recht in de ogen gekeken (vrij letterlijk). Ik ben begonnen eens per week aan een klein groepje les te geven om te oefenen en heb in november zelfs voor de groep gezeten. Heel spannend maar ik heb er heel erg veel uitgehaald. Al ben ik nog zo zenuwachtig, het is kennelijk niet te horen en iedereen heeft zijn ogen dicht wat heel erg helpt. Als ik het nodig heb kan ik gewoon wat langer stil zijn, niemand die het merkt. En puur dat ik dat nu weet helpt al met de zenuwen, die waarschijnlijk voorlopig echt niet helemaal zullen verdwijnen. Daarnaast zijn mensen er voor hun eigen oefening, niet om mij te beoordelen dus zolang ik ze die oefening kan bieden is het goed. Ik hoef niet alles te weten en ik hoef niet alles te kunnen. Ik hoef geen verheven meester te zijn, ik moet mensen enkel in hun proces kunnen helpen en ik weet nu dat ik dat kan. En zo niet? Dan zoeken ze zelf een andere leraar die ze wel verder kan helpen. Als mensen bij mij komen, is dat waarschijnlijk omdat ik iets voor ze kan doen en dat voelt goed.

Wat ik wel miste tijdens de opleiding is wat meer achtergrond informatie, over de meditaties maar ook over de tradities waar ze origineel uitkomen of op zijn gebaseerd. Daar had ik zelf wel meer van verwacht toen ik voor de opleiding koos.

Dat was het weer voor vandaag. Veel succes met de volgende stappen op jouw brug. Ik wens je alle geluk toe en een prachtige dag.

❤ Eva