Bezoekers in Meditatie

In de blogpost over vipassana meditatie had ik het al kort over bezoekers. Na het lezen van die post heb je waarschijnlijk al een goed idee van wat bezoekers zijn maar ik wilde er toch nog een aparte post aan wijden.

Als je ooit hebt gemediteerd zul je weten dat er tijdens een meditatie verschillende afleidingen kunnen zijn die je aandacht van je anker afhalen. Klein of groot, vervelend of prettig. Een afleiding is en blijft een afleiding. Toch lijk het woord afleiding een negatieve lading te hebben en daar ben ik het niet helemaal mee eens. Mijn eigen meditatie docent noemt afleidingen ook wel "bezoekers" en dat vind ik een veel mooiere benaming. Je bezoekers kunnen je namelijk een heleboel leren. Ze zijn onderdeel van je meditatiebeoefening.

BEGROET JE BEZOEKERS

Net als iedere bezoeker in je dagelijks leven begroet je ook je bezoekers in je meditatiebeoefening. Stel je werkt in je voortuin. Het tuinieren is je anker, dat waar je je aandacht op richt en ook je aandacht bij probeert te houden. Dat betekend niet dat als er iemand langsloopt en je gedag zegt, dat je hem of haar negeert. Je zegt vriendelijk gedag en keert dan weer terug naar het tuinieren. Je erkent dat de bezoekers er zijn, dat ze langskomen, en behandeld ze op een vriendelijke manier zonder een heel gesprek aan te gaan. Je zegt ze gewoon gedag en gaat weer terug naar je anker.

BEZOEKERS BENOEMEN

Als je wilt kun je je bezoekers bij naam noemen. Een gedachte benoem je gewoon als "gedachte" of "denken", iets wat je voelt in je lichaam kun je benoemen als een "sensatie" en iets dat je hoort benoem je als "geluid". Als je je bezoekers benoemd is het wel belangrijk dat je niet in het verhaal van je bezoekers duikt. Je hoeft niet mee te gaan in een gedachte of te bedenken waar een geluid vandaan komt. Je doel is om te erkennen dat je bezoeker er is en weer terug te keren naar je anker. Je wil niet gaan nadenken over je bezoekers. Als je iemand gedag zegt in het voorbijgaan hoef je niet te gaan bedenken waar hij of zij vandaan komt, waar iemand naar toe gaat of wat iemand die ochtend misschien heeft gegeten. Je zegt ze gedag, zij lopen verder en jij gaat weer verder in je tuin.

Probeer je bezoekers ook geen lading te geven. Ze zijn niet positief of negatief. Al je bezoekers zijn neutraal. Een lading ontstaat pas als je gaat nadenken over wie of wat ze zijn, als je in hun verhaal meegaat. Als je ze gedag zegt, heb je die lading niet nodig. Je behandeld al je bezoekers als gelijken, je zegt ze op een vriendelijke manier gedag en je keert weer terug naar je anker.

KLEINE EN GROTE BEZOEKERS

Eerst heb je kleine bezoekers. Dit zijn bezoekers die je wel opmerkt maar die je verder niet van je anker afhalen. Dit zijn mensen die je verder niet kent, die gewoon voorbijlopen zonder begroeting. Je merkt ze wel op maar jij kunt gewoon rustig doorgaan met tuinieren. Je merkt misschien een geluid op tijdens je meditatie maar je kunt gewoon met je aandacht bij je adem blijven, bij je anker.

Dan zijn er middelgrote bezoekers. Deze bezoekers blijven wel staan om even gedag te zeggen. Je merkt na een tijdje dat je niet meer met je aandacht bij je anker bent maar dat je bent afgedwaald. Je bent in gesprek geraakt met je bezoeker. Dit zijn de bezoekers die je benoemt. Je zegt ze op een vriendelijke manier gedag en keert dan weer terug naar je anker.

Tot slot heb je ook nog de grote bezoekers. Dit zijn de bezoekers die net als de middelgrote bezoekers even blijven staan om gedag te zeggen. Ze halen je van je anker af. Jij zegt ze gedag maar dit zijn de bezoekers die kennelijk de behoefte hebben om hun hart bij jou te luchten. De bezoekers, die niet rustig doorlopen nadat je ze gedag hebt gezegd. Je hebt wel de intentie om door te gaan met tuinieren, om terug te gaan naar je anker, maar dit lukt niet vanwege de bezoeker. Op het moment dat zo'n bezoeker meer aandacht vraagt dan je anker, wordt de bezoeker je nieuwe meditatieobject. Je stopt even met tuinieren om naar je bezoeker te luisteren. Je nieuwe anker is nu je bezoeker. Dat gezegd hebbende, je gaat niet mee in het verhaal van je bezoeker. Je geeft de bezoeker je aandacht zonder in te gaan op zijn of haar verhaal. Als de bezoeker zijn of haar hart heeft gelucht gaat hij of zij weer verder en kun jij terug naar het tuinieren, je eigenlijk anker.

Als het een lichamelijk ongemak is bijvoorbeeld en die eist je aandacht, dan richt je daar je aandacht op. In eerste instantie is je doel om het te erkennen en dan weer terug te keren naar bijvoorbeeld je ademhaling. Als dat niet lukt kun je van het ongemak je nieuwe anker maken. Je observeert wat je waarneemt zonder daar een oordeel aan te koppelen. Het enige wat je doet is het observeren van een afstandje. Jij bent niet het ongemak, het ongemak is er. Ga er niet over nadenken, over waar het vandaan komt of dat je wil dat het weg gaat. Observeer het enkel. Zie hoe de sensatie veranderd of gelijk blijft. Het kan zijn dat je na een poosje weer terug kunt keren naar je ademhaling als anker omdat je bezoeker naar de achtergrond is verdwenen of dat je de rest van je meditatie bij deze bezoeker blijft. Er is hier geen goed of fout. Het gaat erom dat je zonder oordeel bij je anker kunt blijven.

Dat was het weer voor vandaag. Het kan heel interessant zijn om eens op deze manier naar je "afleidingen" te kijken. Mij heeft het zeker veel gebracht in mijn persoonlijke meditatiebeoefening. Misschien merk je ook wel dat er bepaalde bezoekers zijn die steeds weer langs komen. Voor nu veel succes met de volgende stappen op jouw brug en ik wens je alle geluk toe en een prachtige rest van je dag.

❤ Eva